Dążenie krajów Europy Zachodniej do tworzenia wspólnoty gospodarczej datuje się od bardzo dawna. Już w 1951 roku na mocy Traktatu Paryskiego powołano Europejską Wspólnotę Węgla i Stali, ustanawiając ponadnarodową kontrolę nad dwoma najważniejszym i materiałami wojennymi. Sygnatariusze: Belgia, Francja, Holandia, Luksemburg, Niemcy i Włochy postanowiły "skończyć krwawe konflikty, które nas podzieliły" dwukrotnie w pierwszej połowie stulecia.
W 1957 roku, na mocy Traktatu Rzymskiego, te same sześć państw powołało do życia Europejską Wspólnotę Gospodarczą, przekształconą w 1967 roku we Wspólnotę Europejską. W 1973 roku do Wspólnoty przystąpiła Wielka Brytania.
W 1979 roku EWG powołała do życia Europejski System Walutowy i wprowadziła europejską jednostkę walutową ECU (European Currency Unit), opracowując jednocześnie centralny kurs walut w stosunku do ECU .
W 1992 roku podpisano Traktat w Maastricht, na mocy którego Wspólnota Gospodarcza stała się Unią Europejską. Wówczas też postanowiono, że w Europie powstanie EMU, a w jej ramach będzie obowiązywać jedna, wspólna dla wszystkich członków, waluta nazwana EURO.
W Maastricht ustalono także kryteria, jakie musi spełniać kraj chcący przystąpić do EMU. W 1995 roku na szczycie w Madrycie opracowano trzy etapy wprowadzania euro. I tak w 1999 roku EMU staje się faktem dla 11 spośród 15 członków Unii Europejskiej.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz