Zmiana kursu EURO II

Od początku roku do końca kwietnia euro straciło wobec dolara ponad 10% wartości. W pierwszych notowaniach za euro płacono 1,18 USD, w końcu kwietnia jego spadł nawet do 1,0547 USD. Prezes EBC Wim Duisenberg tłumaczył, że takie notowania to powrót do kursu ecu (wymienionego po kursie 1:1 na euro 1 stycznia) z 1998 roku. Jednak od początku lat 90. Wartość ecu tylko w 1997 r. spadła poniżej 1,2 USD. W 1993 r. jego kurs zbliżał się nawet do 1,7 USD.
Władze EBC i Komisja Europejska twierdziły, że słabość wspólnej waluty to wynik przejściowej koniunktury, a nie stałych czynników strukturalnych. Wyjątkowo wolny wzrost gospodarczy Eurolandu (KE szacuje, że wyniesie 2,2 proc. w br.) wobec szybkiego rozwoju w USA ogranicza zapotrzebowanie na euro wśród w inwestorów. Dodatkowo zniechęcają ich najniższe nominalne w historii (2,5 proc.) stopy procentowe Eurolandu.
Zdaniem komisji euro jest „skazane” na umocnienie wobec dolara, ponieważ Euroland ma dobre parametry makroekonomiczne.
Rosną jednak szanse na przyjęcie wspólnej polityki fiskalnej i gospodarczej przez wszystkie kraje europejskie. Z punktu widzenia politycznego i technicznego operacja zawiązania unii walutowej okazała się sukcesem. Najlepszym dowodem wiarygodności euro mimo spadku notowań jest zapowiedź brytyjskiego rządu przeprowadzenia w 2001 roku referendum o przystąpieniu do EMU.
Mimo, że notowania nie są najważniejsze, zaufanie do euro w Polsce nie jest równe zaufaniu, jakim cieszy się dolar m.in. dlatego, że euro ma na razie charakter wirtualny. Jeszcze przez 22 miesiące mieszkańcy Eurolandu nie ujrzą banknotów i monet nowego pieniądza i będą liczyć w starych, narodowych jednostkach. Inną słabością euro jest „młody wiek” tej waluty.
Zaufaniu do euro nie sprzyja także jego słabnący kurs w stosunku do dolara. Główną przyczynę słabości euro przypisuje się wielkim zagranicznym kapitałom inwestycyjnym, które są angażowane w USA, gdyż tam stworzono najlepsze warunki wzrostu gospodarczego.
Pierwszy rok istnienia euro na pewno nie rozwiał wszystkich wątpliwości związanych z nową walutą. Wciąż niewiadomą pozostaje, w jakim stopniu pewny może być wspólny pieniądz krajów, które nie mają jednego rządu i jednego znaczącego budżetu.
Mimo to korzyści istnienia europejskiego pieniądza spowodują, że to raczej kraje „15” dostosują się do wymogów euro niż doprowadzą do upadku wspólnego pieniądza.
Rok 2000 nie okazał się także łaskawy dla euro. Wahania kursu europejskiej waluty zobrazujemy dokładniej na przykładzie początkowych i końcowych miesięcznych wartości (uwzględniając stosunek do dolara).